Gözlerin Şiiri - Murat Yıldırım

Işığını unutmadım unutmam
Yoluma kılavuz nurdu gözlerin
Unutmak mümkünmü böyle sevince
Aklımda durdukça durdu gözlerin

Gül yüzünü aynalara dökerken
Güneş ufka doğru seyir ederken
Döneceğim dedi çıkıp giderken
Saati vuslata kurdu gözlerin

Efsunlumu büyülümü bilmeden
Dalıp dalıp uzaklara gitmeden
Çözülmezdi doğru kelam etmeden
Sözü bilmeyene sırdı gözlerin

Yetiş diye yardan haber gelince
Atladım atıma döndüm deliye
Geceyi hışımla böldüm ikiye
Düşümü hayıra yordu gözlerin

Vuruldum eylülün bilmem kaçıydı
Gözüme ilk çalan kumral saçıydı
Beni yakan iki damla yaşıydı
Gönlümü sevdaya saldı gözlerin

O gün bu gün gözlerimin içinde
Seninle aramda sarhoş biçimde
Unutursan izim kalsın dedide
Beni taa kalbimden vurdu gözlerin

Bir kara sevdaki döner başımda
Hayali benimle her uğraşımda
Unutsaydım ererdimde rahata
Yıllarca ruhumu yordu gözlerin