Gözlerin Şiiri - Alkan Ayrılıkların Şairi

Uzun bir yoldan geliyorum
Bedenim perişan
Halimi anlatsam yok anlayan
Ben zifiri karanlıklardan geliyorum

Öyle bir karanlık ki
Gözüm seçmez hiç bir seyi
Dizlerime ağır geliyor bedenim
Yüreğim yangın sanki cehennem benim

Ayaklarım perişan
Yollarımda hep dikenler
Bir çiçek bahçesinden geçmedim
Veya güneş doğmadı karanlığıma
Hep ağladım mahvolan hayatıma

Yürüdüğüm dikenler arasında
Sağımda hasret solunda gurbet
Görmedim ayrılıklardan başka
Duymadım bir ses kalbimin haykırısından başka

Sırtımda heybelerim
İçi dert çile yüklü mutluluktan bir haberim
Umudumu kestiğim o yerdeyim
Tükeniyorum ömür bitti ben bittim

Yolun sonu derken gözlerin
Karanlık geceye bir güneş gibi doğan
Toprağa ekilen bir filiz gibi içimi aydınlatan
Yeniden bana ömür bağışlayan

Sırtımdaki heybelerim hafifledi
Ne bilirdim dikenleriyle canımı acıtan yolların
Mükafatı olacaktı gül cehren ve gözlerin
Unuttum onca zahmeti senin yanında

Yalvarırım kapatma gözlerini
Beni karanlığa bırakma yenıden
Bırak gözlerim gözlerinde
Yüreğim yüreğinde kalsın

İçimde açan sevincim ol
Yüreğime kitledim yar ol
Karanlık aydınlamaz gecelerime ayısıgı ol
Ama sadece sen ol

Sussam baksam gözlerine olur mu
Yorgun yüreğim sende kalsa olur mu
Anlatacak dermanım yok
Ben az söylesem sen çok anlasan olur mu

Cünki Hayatıma lütüftür senin gözlerin

Alkan