...
...
Elbette birçok şairin kalemini süslerdi gözler..
Benim ise , sadece yüreğime yediğim kurşun oldu..
Ve, ilk durağı oldu kalbine giden yolumun..
Bu yüzden ilk kez , nefes alıyormuşum gibi dirildim nefesinle..
Çünkü , ayrı semtlerin ayrı gökyüzünü seyre kalsak da..
Bilirdim ki, gözlerimizin konuştuğu dil hep aynıydı..
Hani ,akıp giden zamanın içindeyken bile,
yıldızlara bakardı ya bazılarımız..
Ben ise , nefesinin açık sulara sürüklediği
beyaz bir yelkendim..
...
...
İşte tam da zamanın bu saniyelerinde..
Tam da ay ışığı vurmaya başlarken dalgalara..
Ve tam da rüzgarın o an uğuldayan sesi eşliğinde,
Nefesimi nefesine ulaştırmak ümidiyle,
Ve dudağımdaki yarım ezgi'yi duyurabilmek için sana,
Gözlerinin içinde alabora ettim tüm yelkenlerimi..
Çünkü gözlerin bir çığlık ,
Ve bir yaralı haykırış..
Çünkü gözlerin bu gece
çok uzaktan geçen rotası gözlerime düşen bir gemi..
...
...
Biliyor musun?
Böyle bir kalp görmedim kimsenin gözlerinde..
Ve tatmadım da böylesine lezzetli bir his..
Hatta kokmazdı da böylesine misk-i amber ..
Çünkü o gözler ki ,
aşkı anlatır bana..
Ve BAHAR'A çevirir,
karanlık ve soğuk mevsimlerimin gecelerini..
Gözlerin dururken,
Duru şiirler yazamamam da bundandır yââr..
Çünkü ben ,gözlerindeki şiiri okumayı seviyorum..
Çünkü ben cennetin kokusunu ,
gözlerinin nefesinden çekiyorum içime..
Şimdi bak yine gözlerime,
Ve uzat ellerini
gözlerinin götürdüğü yere..
17.07.2022
İsmail TemelKayıt Tarihi : 21.12.2022 18:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!