Gözlerin... Şiiri - Mümin Türüt

Geceden şafaklara kara kara düşündüm,
Sevdan ile yanarken yokluğunla üşüdüm,
Hangi söz, hangi cümle umudumu yeşertir,
Özleminle ölürken gözlerinde gömüldüm.

Belkide son mısralar, bu son şiirim sana,
Bu bir veda mektubu satır aralarında,
Belki beni bulursun kaçamak bakışlarda,
Yüreğinde cenazem, gözlerinde gömüldüm.

Ne hacet bundan gayrı gerek yok hiç bir söze,
Bir karınca misali görünüyorum göze,
Merhamet gösterdinde dilenci ve öksüze,
Vicdanında öldümde gözlerinde gömüldüm.

Meyletmeyen gönüle fermana ne gerek var,
Sana gelmeyen dize dermana ne gerek var,
Teselliye gerek yok, sen yoksan ne gerek var,
Umudumda öldümde, heveslerde gömüldüm.
Gözlerinle yaşadım, gözlerinde gömüldüm...