Gözlerin Şiiri - Muhammet Burak Kasap

Dertlerin deryasına ram oldu gönlüm
Artık kaçılmaz bir hal aldı, sanırım öldüm
Denizlerin ortasında gözlerini gördüm
Gözlerini gördüğümden beri yüzümü kedere gömdüm.

Kaçmaya çalıştım çocukça bir hevesle
Her kaçışta geri döndüm bilmem ki bu tecelli ne ?
Gökyüzüne meftun olmuş gönlümü gözlerinle besle
Yapma ey gönül sevdanı içinde gizle.

Kalbimin oduna ab-ı hayattır gözlerin
Ben o kalabalıklar içinde yalnız seni gözlerim
Kalbimle, dilimle, zihnimle hep seni söylerim
Ah! Bıkmam adını her gün zikrederim.

Gün olur asra bedel, gün olur hızla geçer
Seni bir gün görmesem gönlüm âh-u zâr eder
Görün ey afitâbım sensiz gözlerim neyler
Sensizliğin hayali bile beni virane eyler.

Sensiz yaşanmaz, seninle olmakta imkansız
Gözlerine baksam öldüm, bakmasam yaşamak anlamsız.
Pirlere feryad ederim; insan nasıl yaşar sevdasız
Sevdanı gönlüme yâr eyledim, artık oldum pervasız.