Gözlerin Şiiri - Gul Su

Gözlerindi beni her defasında
senin peşinden hiç yorulmadan,
yılmadan,soluksuzca sürükleyen.
Bir çift sözündü,yıllarca
sana inanmamı sağlayan.
Şimdi ise hüzün gözyaşım oldu benim.
Bitip tükenmek bilmiyor ve usulca
süzülüyor dokunduğun yanaklarımdan.
İnsan nasıl olurda unutamaz bunca
acının sahibini.
Unutulmuyor işte.
İçimden ne beddua,
nede ah etmek gelmiyor sana.

Bazen özlemin düşüyor
kalbimin tam üstüne.
O an ciğerim yanıyor.
Yanıyor yanmasınada,
kimseye anlatılmıyor yokluğunun acısı.
Adın boğazımda düğümleniyor.
Anlatmak istesem,
değerini yitirecek sanki,
sana karşı tüm sözlerim.
Anlatsam anlamsızlaşacak
seni sevmelerim.
Kalbimden yok olup gidecek gibisin.
Lal artık dilim.
Seni seviyorum deyişlerimi,
dipsiz bir kuyudan sesleneceğim.
Yusufun sesine karışsın sesim.
Olurda bir gün aklına gelirsem eğer.
Kurtarmak istersen beni o yerden.
Ben hep sendeyim.
Seni beklemekteyim.

Ben hep seni yazdım,çizdim,
beyaz kağıtlara.
Seni anlattım şiirlerimin
mısralarında.
Çok savaşlar verdim,mücadele ettim,
seni unutmak için.
Bazen ağladım,
Bazen gülümsedim,
güzel günlerimizin hatrına.
Bitip tükenmek bilmiyorsunki bende.
Yıllar geçtikce asırlık bir çınar
gibi büyüteceğim seni içimde.
Köklerinle işgal et beni.
Kimse bilmesin,
Kimse anlamasın,
Kimse dokunmasın yüreğime.