Gözlerin Şiiri - Kötü İnsan

Üşüten karlı havalarda, bir bakışla
Alevlere saldı beni gözlerin

Hasta olup öldüm dediğimde
Dermanı göz yaşına sundu gözlerin

Mesafeler uzayıp gittiğinde
Hayalinle dibimde bitti gözlerin

Paslı hançerler tenimi deldiğinde
Daha derinlerimi sızlatandı gözlerin

Uzak yollardan, evime giderken
Pencerenin önüne çekti gözlerin

Neşe veren şarkılar dinlediğim saatlerde
Arabekste kendimi buldurdu gözlerin

Sen benim hallerimden habersizken
Gözümden yaşları akıttı gözlerin

Benim yollarımın hepsi sana çıkarken
Dönüşü olmayan yollara kovdu gözlerin

Öfke, kin , hüzün varken kirpiğinde
Adamlığımı bana sorgulattı gözlerin

Sayfa sayfa anılarımı karıştırdığımda
Mürekkep olup sayfalarda aktı gözlerin

Seni kaybettiğimi düşündüğüm gecelerde
Gerçek kaybın ne olduğunu hatırlattı gözlerin

Maske takıp gülümsediğim günlerde
Haddimi bildirip oturttu beni gözlerin

Rüyadan rüyaya uçtuğum gecelerde
Kabus olup üstüme çöktü gözlerin

Cesareti tılsım yapıp boynuma astığımda
Korku denizinde dibe çekti beni gözlerin

Elim yabancı ele değmeye meylettiğinde
Beni dört duvara hapsetti gözlerin

Ruhum kır bayır nehirde dolanırken
Yapraksız çöllere kovdu gözlerin

Kavuşma şiirleri okuduğum günlerde
Hasret, özlem satırları yazdırdı gözlerin

Sigarayı bıraktım diye sevinirken
Ayrılık şarabını kirpiğinde sundu gözlerin

Sabahlara kadar hayallerinle mutluyken
Güneşle hakikati yüzüme vurdu gözlerin

Sensiz mutluluğa alışmaya çalışırken
Bu satırlarda kaybetti beni gözlerin

Seni aklımdan kovduğumu sandığımda
Satırdan satıra koştu gözlerin

Ben gözlerini unutmaya çalışırken
Her gün suratıma bakışı vurdu gözlerin

Senden bir güzel söz duymak isterken
Öfkeni, kinini üstüme kustu gözlerin

Sen gözlerinle adamlığımı parçalarken
Kayıtsız ve ürkekçe sana baktı gözlerimm...