Gözlerin Şiiri - Erdem Arslanoğlu

Kal demiyeceğim
Zaten hak eden
Olmak istediği yerdedir
Sonrası yok başıda yoktu zaten
Bir gölgeyi sevmişim meğer
Güneşle kayboldun gıttın
Gülleride kattım ya yalanıma
Utanıyorum o saf aşk çiçeğinden
Ateş ateş oluyor büyüyor
Gözlerin
Dermanı yok lokmanı yokmuş derdimin
Neyım ne deyılım ya da hıcım
Gozlerın gozlerın
Hayatıma kastı var
Yoklugun adı sanı bılınmez aksamlar
Ruzgarlar kanat cırpıyor yanlızlıgıma
Gõzlerın doluyor
Odamın ıcıne
Sen doluyorsun
Ay gulumsemıyor artık yuzume
Ne olurdu uzaktanda olsa gorsem
Su gurur denen sersem
Bırakmaz gelsen bana gerı
Gozlerın karanlıgımın aydınlıgı
Tezatlar ıcınde kendı kanıma gırıyorum
Ne sen bıraktın benı ruyalarımda
Ne de gozlerın aklımdan gıttı
Hala o elını tutugum o yollardayım
Sana geldıgım gunlerın
Bır haylı uzagındayım
Ne acı olum kadar zor
Kokunu unutabılmek
Varlıgını sah damarında hıssetsende
Gerıye donus yok demek
Her anı unuturum her seyı
Ama gozlerın benı zından ettı varlıgına
Bôyle yasamak ıstemıyorm
Ver hukmu kır kalemı
Senın oldugun sıırler yazmak ıstemıyorum
Gûneyın yıldızı ve kuzeyın yıldızı kadar uzagız
Mesafeler kalkıyor bır an kalbım acıyor
Gozlerın gözlerin
Hukum senın fetman senın
Yokluguna mahkum et
Ister acılara hos geldın
Ya da sen bılırsın
Gozlerın gozlerın
Neyse neyse
Kahretsın... Sen kazandın
ERDEM ARSLANOĞLU