Gözlerin Şiiri - Mustafa Gündoğmuş

Heder etti beni bu hasretin çilesi
Bitmez tükenmez bu sevdamın hevesi
Gönlüm oldu bu aşkın kölesi
Yüreğimi mahkum eden esaretti gözlerin

Sevdan yüreğimde kasırga gibi esiyor
Sensiz gecelerde uykularım buz kesiyor
Sabahlara kadar gözüme uyku girmiyor
Uykusuz gecelerime ferdi gözlerin

Ölü bir ruh gibi dolaştığım sokaklarda
Sensiz geçirdiğim her saniye her dakikada
Harap ve bitap düştüğüm şu dünyada
Dermansız bedenime candı gözlerin

Zindana düşmüş esir gibi gün ışığını özlerken
Müebbet gecelerimde kıyameti gözlerken
Per perişan bir halde ölümü beklerken
Zifiri karanlık gecelerime aydı gözlerin

Yüreğimin surlarla çevrili gönül kalesi
Ne kuşatmalar gördü de yıkılmadı bir kulesi
Direnemedi yerle bir oldu her zerresi
Beni perişan eden namdı gözlerin

Ne gücüm kaldı nede kuvvetim
Ne şanım kaldı nede şöhretim
Yıkıldı tahtım yıkıldı makamım
Saltanatıma son veren fermandı gözlerin

Gözlerin tıpkı İstanbul gibiydi
Gözlerimle kuşattım gözlerini
Fethi zordu ama ben oldum fatihi
Kanımla yazdığım destandı gözlerin

Aşkın ile kalbim yerinden sarsıldı
Bedenim bir oraya bir buraya savruldu
Yüreğim sevdan ile kor olup kavruldu
Gönlüme düşen közdü gözlerin

Senden önce öylesine yaşadı bu beden
Aşkın ile cayır cayır yandı bu ten
Seninle birlikte yeniden doğdum ben
Kalbimin yeniden attığı andı gözlerin

Kadehler değildi beni sarhoş eden
Aşkınla sarhoş oldu bu beden
Dönüyor dünya dönüyor evren
İçmeden kafayı bulduğum andı gözlerin

Ne özlemin bitiyor
Ne gurbetin yitiyor
Sevdan başımda duman duman tütüyor
Yüreğime düşen hasretti gözlerin

Bu can bu gözlere kurban olsun
Aşık oldum bu gözlere herkes duysun
Allah’ım nazarlardan korusun
Kırk bir kere maşallahımdı gözlerin

Hiç beceremezdim süslü kelimeleri
Yazamazdım sevda kokan aşk şiirleri
Sonunda kalemi elime aldırdı gözlerin
Beni şair yapan ilhamdı gözlerin

Sadece soluk almak değilmiş yaşamak
Gözlerinde anladım nefesimin değerini
Bakışların nefesimi kestiği anda
Ciğerlerime çektiğim havaydı gözlerin

Gecelerin rüyalarımda ismini sayıkladım
Yaşadığımız her gün sevdamızı haykırdım
Benim olman için Allah’ıma yalvardım
Dilimde ki Feryattı gözlerin

Sen bir cansın inan bende yaşarsın
Bedenimde dolaşıp oluk oluk taşarsın
En ufak yaramda merhem olup sararsın
Damarlarımda dolaşan kandı gözlerin

Can cananını görünce kendini şaşırdı
Yüreğimin kapısı sonuna kadar açıldı
Ne olduğunu anlamadım gönlüm kapıldı
Aklımı yitirdiğim tılsımdı gözlerin

Sensiz yaşamaktan inan çok yoruldum
Sevdamızın hamuru ile yoğruldum
Aşkın ile can evimden vuruldum
Yüreğime isabet eden oktu gözlerin

Elbet bir gün bizde kavuşacağız
BU sevdadan alnımızın akıyla çıkacağız
Evlenip yuvamızı beraber kuracağız
Mutluluğa açılan kapıydı gözlerin

Asırlarca yazsam anlatamam gözlerini
Dünyada bir daha bulamam eşi benzerini
Görmesem bir gün yaşayamam gözlerini
Aradığım yarimi bulduğum yerdi gözlerin