Sanki yaşıyor muyum çürüdükçe kahrından.
Son nefes vereceğim üstünde dizlerinin.
Hüzün bulutlarını dağıt semalarından,
Yakamozlar misali parlayan gözlerinin.
Yeter, ayır hüzünden gözlerinin rengini.
Bakışınla ölmenin gel içirme zehrini.
Yanında unuturum ben dünyanın derdini,
Yakamozlar misali parlayan gözlerinin.
*(1995/1996 Yıllarında T.R.T.-T.S.M. güfte denetiminden geçmiştir.)
*(Sevda/Şiir/Cumali Karataş/Gramofon Kitaplığı/Aralık 2002/48 sayfa)
Kayıt Tarihi : 20.9.2008 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!