Gözlerin Şiiri - Hüseyin Hatıl

Yıldız yıldız hayallerim var benim
Bulutlu bir hayatın göğüne asılı, mavi…
Kah sise bürünür
Kah bir karanlık hüzün çöker garip yüreğime
Karanlıktan korkmam ben!
Çünkü zifiri karanlığı yırtar
Çakmak çakmak gözlerin
Yakar alev alev geceleri
Ve ben kutlu bir seferin nöbetini tutarım gözlerinde
Yaşıyorsam bu gözlerinin kerametidir
Gözlerin ki göklerin emanetidir

Gözlerin, dipsiz bir kuyu
Yusuf misali çeker derinliğine beni
Ruhumun zincirleri kırılır birbir
Sökülür içimde gizli olan ne varsa
Gönlümün sırlarını saklarım gözlerinde
Her hece gözlerinin kehanetidir
Gözlerin ki göklerin emanetidir

Gözlerinde biter zaman mefhumu
Karışır iklimler, saatler susar
Kıtalar yok olur, tükenir şehirler
Mekan algısı kocaman bir hiçliğe döner
Dünyanın kirlerini göz yaşınla yıkar
aklarım gözlerinde
Her hece gözlerinin kehanetidir
Gözlerin ki göklerin emanetidir

Gözlerin, masumiyet abidesi
Göz bebeklerinde çocuksu gülüşler
Bir ferahlık, bir genişlik, inşirah
Huzuruma huzur eklerim gözlerinde
Yaşıyorsam bu gözlerinin kerametidir
Gözlerin ki göklerin emanetidir