Saçmalık...
Tanıdığım en gereksiz insansın dermişçesine
Tek tanıdığım sensin dedi bana.
Belki bir iz, belki bir hatıra..
Hiçbir şey.
Hiçbir şey yok bu satırlarda sana ait.
Anlıyor musun?
Yanılmıyorum sende.
Yaşamın bir düş penceresi olmadığını
Bana bıraktığın bu boş satırlarla
Yüzüme değen yağmurun gerçekliği gibi
Daha gerçek, daha boş.
Anlıyorum..
Nedenini hiç sorma.
Susmanın konuşmaktan daha zor olduğunu,
Gözlerine her bakış, doğuştu aslında yeniden
Ben doğdukça
Anlıyorum...
Şimdi...
Işığı seçemiyor gözlerim..
Yalnızca o boş defterin
Yazılması gereken boş satırlarına
Gözlerini çiziyorum o kadar.
Ben yeterince anladım seni.
Peki sen.
Anlıyor musun?
07/01/2015
Tarık Eymen AtalayKayıt Tarihi : 10.1.2015 15:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!