Gözlerin. Şiiri - Hanifi Kara

GÖZLERİN

Yeter ki düşmeyi gör âşıklık kolay değil
Beni, benden eyledi, kahverengi gözlerin.
Zülüfler arasından kaş altından bakınca
Neler neler söyledi, kahverengi gözlerin.

Niçin böyle yakarsın diyerek ona sorsam
Bak içinden kim çıkar neşterle kalbi yarsam
Mâzeretim olsa da birazcık uzak dursam
Gitme diye heyledi, kahverengi gözlerin!

O güzel hânenize olamadım enişte
Hayat beni zorladı ya yokuşta, inişte
Ancak tadanlar bilir aşk sarhoşu bu işte
Birden bire meyledi, kahverengi gözlerin.

Bu nasıl bir aşk ise henüz anlamadım can
Damarımda dolaşan sanki oldun sen bir kan
N'olur sensiz yaşatma daha ilk gördüğüm an
Bir an da büyüledi, kahverengi gözlerin.

Beni sevda nârınla bu kadar yaktın niye?
Gece, gündüz aşkınla, döndüm inleyen neye
Dağ, taş, çölleri gezdim, yâri görmem mi diye?
Kement atıp yayladı, kahverengi gözlerin...
Beni benden eyledi, kahverengi gözlerin....! ! !

11.11.2014
Hanifi KARA