Gözlerin Şiiri - İbrahim Nebili

Görünce gece seher sanarım
Mavsimaya gün diye doğar gözlerin.
Şu iki günlük dünyanın kederine gamına,
Ballı şerbet olur akar gözlerin.

Üşütür maşuğu lambada ki alev
Beni ise kor diye yakar gözlerin.
Dem olur suya vakti gelince,
İçime çay diye akar gözlerin.

Toprakta filize düşerde özüm
Gül olur dikeni sarar gözlerin.
Kul olur kuyuya atar da beni
Yakup olur ağma, ağlar gözlerin...