Gözlerin Şiiri - Saffet Çakır

İrem bağlarından akar süzülür
Damla damla düşer kara gözlerin.
Bir hicran yarası bende çözülür
Sebebi vuslata vara gözlerin.

Firdevs cennetinin bir adı buymuş
Rabbimiz yaratmış, yerine koymuş
Mah-ı cemaline ne güzel uymuş
Düşürür gönlümü hara gözlerin.

Salkımdan asılan üzüm karası
Misali mültezem, cevher arası
Kalpte sancı, döşte bıçak yarası
İçimde bir mavi yara gözlerin.

Gözlerin şavkı ki sedasız vurdu
Vurdu beni diyar diyar savurdu
Bir Kerem misali yakıp kavurdu
Sürükler tenimi nara gözlerin.

Sevdayı desem ki bir ışık hızı,
Geceme düşen bir çoban yıldızı
Sendin belki lokman hekimin kızı
Onulmaz derdime çare gözlerin.

Bendeki çaresiz bir Ferhat hali,
Görünce canımın kalmaz mecali
Yusuf’u yakan Züleyhâ misali
Çektirir beni de dara gözlerin.

Baktıkça düştüm daha derine
Kömür gözlerinin gölgelerine
Kaderime olsun kefen yerine
Gelip naaşımı sara gözlerin.