Gözlerin Şiiri - Ahmet Mansuri

Bir kahvenin huzuruydu gözlerin
Derin ve koyu, huzur dolu
Dilinde bir kesit yara
Töbeler eder gözlerin
Secde eder yastığa
Beni bıraktığın her kasım ayında

Söyle gemilerin mi battı
Nerede şimdi demir attığın o kara.
Bir güneş bıraktın arkanda
Bir de ışığını ayda.
Seni gördüğüm
Bu gece gibi karanlık bir akşamda

Bedenin beni arar pişmanlığın baki
Gururun aklında mıh gibi
Gözyaşların öyle dolar ki bir akşam
Sel olur sokağımda
Bilmezsinki beni çoktan bastığın toprak oldum ayağına.