Ey fâni sevgili!
Bana benmiş gibi Elest’ten tanır,
Ezelden dost gibi bakar gözlerin;
Gönlüm ki Hakîki Mahbûb’u sanır,
Perdesi olsan da yakar gözlerin..
Avlarsa avlasın dünden râzıyım,
Nazarı değdiği mesut bazıyım,
Onun türkü yakan dertli sazıyım,
Belki duyman ama şakar gözlerin..
Uyanıkken başka uyurken başka,
Tercümanı olmuş sanırsın Aşka,
Görmedim bir kere olmadı laşka,
Mânâsı gibidir vakar gözlerin..
Bakışı efsûni derin mi derin,
Elest’ten iz taşır belli ki berin,
Berrak bir su gibi süzülür serin,
Gönlüme sinsice akar gözlerin..
Peşinden sürükler nice kafile,
Ağına düşenler görsen safile,
Ne kadar kaçarsa kaçsın nafile,
Nazari kancayı takar gözlerin..
Hakîki Mahbûb’un tellâlı boldu,
Tarsûsî duydukça tutuştu soldu,
Mecâzi Aşkına kıvılcım oldu,
Elest’i Elest'i çakar gözlerin...
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 10:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!