Gözlerimden Sözlerime Şiiri - Önder Karaçay

Bütün gün kırlarda,
Deniz kenarında dolaştım,
Güneş hayale izin vermeyecek aydınlıktaydı
Dünyanın tüm güzelliğini,
Gözlerimle sözlerime çektim

Ağaçların tozlanmış yapraklarını,
Kayaların soluyan kertenkeleleri,
Denizin kirleten insan kalıntılarını
Gözlerimle sözlerime çektim

Paslı tenekelerin çirkinliğini,
Eski pabuç ölülerini,
Seyrettikçe ruhuma acı veren her görüntüyle,
Gözlerimle sözlerime çektim

Güneş, gün, doğa, insan
İnsana acı sözler söyleten
Bu ahval ile döndüm geriye,
Mutlu olmaya imkan tanımayan hayatı
Gözlerimle sözlerime çektim

Akşam oldu, misafirimdi karanlık,
Yüzleri görünmüyordu sohbet eden insanların,
İki ağacın arasından sürtünerek doğan,
Kırmızı ay bozuyordu dünyanın manzarasını
Gözlerimle sözlerime çektim

Bir ressamın çizdiği tablo
Bir şairin sözlere döktüğü betimleme
Ay güneş gibi her ayıbı açıktan göstermiyordu,
İnsana derin bir mesaj verir gibi
İnsanın iki yüzünü gösteren hüznü
Gözlerimle sözlerime çektim

Tozlu ağaçların yerinde
Zengin bir orman görünüyordu,
Deniz kirli sularını boşaltmış
Ay ışığında sallanıyordu,
Dünya gündüz görünen çirkinliği karşısında,
Gece gördüğüm güzelliğini
Gözlerimle sözlerime çektim

Önder Karaçay