Gözlerimizde Döngeler Şiiri - Berke Buzkan

Yaşamak bir lübiyat ve döngedir gözlerimizde
Yitenlerin üstüne bal dökersin
Misali öyle ki Elefteri'm
Asla insanın özgür yaşayamayacağı için aşksın sen kalbimde
Lakin geleceğin ve geçmişinde hür hisleri sakladığım sen
Bentinde bir kılarsın veled-i insaniyyeyi

Bir piyesi ki yaşamın ;
Oysa devam eder hayatlarımız, bu bentinin ötesinden
Bazıları fıtratına lübiyat,lübiyatınaysa kader der
Nasıl bir terk-i edebtir
Füruzan sesiyle gelene hıyabe olmak , ne büyük acizliktir Elefteri

Çınlıyorken nitekim ,tonlarında cazibesi hayatın barışmak gereklidir
Ki ölmek ve yaşamak ince bir bentte tek piyes
Ve ben yanılıyorsam
Yanılıyorsam ki
Şevklerimden sana tutsaklığımdandır benim Elefteri
Sahip olduğum herşeydir bu yanılgı

Yanılırken ben
Kıvancın, kulaklarımı dolduruyorken senin füruzanım
Aşk ile daimiyette ruhlarımız yanıp kavrulurken
Ruhlarımıza bu sevinçte bedenlerimizden
Dışarıya panlar ve mızraklarla bir ilkel sevinçte ;
Yırtmalıdır gönlümü nefesin

Tuzlanmalıdır birlikte nefeslerimiz sevgilim
Yırtılan yaralarım ki hepsi benim birer sende dermanım
İşte budur
Bağırıyorum ve sözlerim fitnat
Sarhoşum çünkü senin endamına, bu raksına
Tüm varoluşumdan sana söylediğim manilerimde
Gözlerimdeki raksına Elefterya

lübiyat: tiyatro
Füruzan : Güzel, hoş, neşeli
Piyes : parça
-peristeri