Gözlerimiz Şiiri - Olgu Gürdal

Ay isteksiz doğmuştu geceye,
Yıldızlar bir o kadar sönüktü.
İnceden inceye keserken yüzümüzü
Belli belirsiz esen rüzgâr,
Usulca bakıyorsun bana bir soru sorar gibi.
Aldığında cevabını
Üç kişi oluyoruz ikimiz:
Sen, ben ve gözlerimiz.

Karlı bir kış akşamı.
Apak oluyor içimin karanlığı
Yazdığın satırları okurken.
Hep beni düşünmüşsün,
Ağlamışsın.
Kalemin acıtıyor
Karda sensiz bir hayat yaşarken.
Uzatıyorum ellerimi, tutmuyorsun.
Gülümsemen peşi sıra aklımı çeliyor.
Bu bir oyun diyorum kendimi avuturcasına.
Hayalini hayalime yaslıyorum:
Başın düşüyor kollarıma.
Sözlerini yüreğime çekiyorum:
Kanın giriyor damarlarıma
Ve kapayıp gözlerimi
Sana kısacık baktıkça
Gecenin karanlığında,
Üç kişi oluyoruz ikimiz:
Sen,ben ve gözlerimiz.

Umut, bir cam gibi duruyor fotoğrafında,
Alıp avuçlarıma ezsem diyorum.
Kana davet çıkarıyorum
Kanının karıştığı akşam kanıma.
Fısıltı yankılanırken dört duvar arasında.
Bir ses duyarsan şayet tan vakti
Bil ki
Ağlamanın şimdi tam vakti.
Ağlıyoruz,
Üç kişi oluyoruz ikimiz:
Sen,ben ve gözlerimiz.