Gözlerimin Görmediği Bir Dünya Gibi...

Soluksuz şehirlerden uzak yaşamlar satın alırım ben.
Kimi zaman, özlenmeyi bile özlediğim olur,
Bazen de yalnızlığımı.
En acı yalnızlığım seni özlemektir ama...

Yaşam dediğin nedir ki.
Ara sıra bir parça avuntudan ibaret.
Bir bakışı, bir sözü istediğin gibi duymaktan ya da.
Kulağa hoş gelen bir yaşam değil anlattığım.
Her gün çile, her gün acı.
Arada sırada bir bakış ve yine aynı döngü...
Kör kuyularda kendini bulmak gibisinden işte,
Kasırgada bir can aramak gibi...

Bir başka acı benim çektiğim.
Elimde bir vesikalığın var,
Olduğundan da masum.
Başka sadece yollar var.
Bir sevda masalı alıp gidiyor beni.
Hayalleri koltuğunun altında saklı,
Ama gözlerinden hüzün okunan çocuklar gibi dinlemeye doyamıyorum.
Hep mutsuz son bana reva oluyor.
Ben seni, sen onu, o başkasını seviyor.
Kördüğüm diye buna dense gerek.
Her şehirde ayrı bir sen düşünüyorum.
Ayrı bir aşk, ayrı bir sevda, ayrı bir mutluluk.
81 ilde, 72 ülkede ve beş milyar insan içinde,
Ben yalnızca seni görüyorum.
Bir acizin kocaman yüreğiyle, dünyaya rest çekmesi gibi.

Özlemin yanıp tutuşuyor, anlatamam.
Bir meşalem olsun istiyorum kimi zaman.
Kimi zamanda hiçbir şey istemiyorum.
Şu karanlıklar içinde zebil kalmış bir dünya hayali,
Bir meşaleden ne beklesin.

Gözlerim suretler içinde boğuluyor bazen.
Her kişiyi sen zannediyorum.
Şöyle seslenesim geliyor arada, yapamıyorum.
Sevdiğinden korkmak bu olsa gerek.
Elinden şekeri alınmış bir çocuk gibi.

Soluksuz şehirlerden uzak yaşamlar satın alırım ben.
Kimi zaman, özlenmeyi bile özlediğim olur,
Bazen de yalnızlığımı.
En acı yalnızlığım seni özlemektir ama,
Tıpkı gözlerimin görmediği bir dünya gibi...

14.11.2002