Gözlerimin Dibinden Gitmiyorsun

Şimşekler çakıyor anılarımın önünde,
hiç yaşanmamışlar dururken…
Anılar denizi sanki,
boğulduğum…

Çerçevelerle, duvarlara asılmış gibi,
her resimde sen varken,
görünmez gibi duruyorsun,
gözlerimin dibinde, en derinliklerinde…

Oysa, her karede, sen varsın,
her duyulan sesin tınısında
ve her okunan sevda şiirinde,
sen varmışsın gibi…
Senli dünya bu,
Bakır’ın kalayında,
suda ki aynada,
saçları savrulan sarı kızın rüzgârında
ve bütün umutsuzluklarda…

Batan umutlarda,
hep, ama hep asılı duruyorsun boyunlarına.
Anılar denizinden, anılar fırtınalarına koşuyorsun,
hasret, kovalamaca sı belki de bu,
belki de, kasvet bulmacı,
bel ki de, yürek sürgünü…

Durmadı, kahrolası durmadı, anılar geçidi,
gitmiyorsun,
gözlerimin dibinden.
Gelmiyor bir türlü kör karanlık,
Gelmiyor bir türlü kör kurşun, gelmiyor.

Gözlerimin dibinden gitmiyorsun…

Hayat diyorum, hayat yaşanacakların içinden, elimizde kalan,
bir parçasıdır tutunabildiğimiz, desem de…
Gök gürültüleriyle, sen de gelme “Emi”, sen de gelme,
sarılır bana “Çandarlı” sarılır, Poyraz rüzgârlarıyla da, sarılır Çandarlı.