Gözlerimi sonsuza kadar kapattım

O kadar güzelsin ki,
Seni görüpte âşık olmamak aşktan bihaber olmaktı…
Ucu bucağı olmayan yemyeşil vadiler,
Yazın kavurucu sıcağında tozan su zerrecikleri,
Kışın sıcacık bir içecekten tüten duman,
Ruhumu temizleyen bir Nisan yağmuru,
Karanlık gecede parlayan sayısız yıldız,
Tüm saflığımla baktığım bir bebeğin gülüşü,
Ve bu şiirin anlatamayacağı kadar birçok güzel şey gibi…
Göz kapaklarım da gizlediğim… Gözlerin vardı…
Gözlerimi açmak istemiyorum…
Kaç çiçek bilirdim ben,
Koklarken gözlerini kapattırır insana,
Bir nefes yetmez o muhteşem kokuyu içine çekmeye,
Gözlerini açmadan derin bir nefes daha çekersin,
Kendini nerede olmak istersen oraya götürür,
Öyle bir çökmüş ki kokun üzerime…
Sende kaç çiçek vardı?
Gözlerimi açmak istemiyorum…
Gelemeyeceğim kadar uzaktasın şimdi…
Ne kadar uzakta olsan bile...
Hasretin en acı haliyle doldursa da yüreğimi,
Gözlerimde saklanmış olsa da hasret damlaları…
Yiyip bitirsem de kendimi…
Hafif bir tebessüm var yüzümde,
Gözlerim kapalı,
Seni düşünüyorum
Yanaklarında ki sıcaklık ısıtıyor yanaklarımı,
Saçların yüzümü örtüyor,
Ve kokun…
Ellerimde bırakamadığım ellerin,
Kendimi feda edebileceğim gözlerinden…
Süzülen damlalar nasıl üzüyor beni…
Ve… Son buse…
O kadar yakınsın ki, o kadar gerçek, o kadar benimlesin…
Ve ben sensizim...
Gözlerimi sonsuza kadar açmak istemiyorum…

14 Kasım 2009 03:45