Gözlerimi Kestim Gözlerimden

Zılletletin ötesinden seslenen bir ses sildi canları,

Zerrelerden yükselen bir umut titretti kubbeleri,

Cellatlar çıkageldi hürmetsiz yollardan,

Ellerinde ipleri,karanlık gözlerinde gövdeleri,

Giriyorlar has saraya benliklerinden habersiz,

Giriyorlar umutsuzluktan yorgun düşen şehirlere sessiz,

Yâd ediyorlar devleti için çocuklarına kıyan şahları,

Yâd ediyorlar müreffeh çocuklarla şenlenen dağları,

Ellerin ellerinde ümit,onların ellerinde soğuk bir ip,

Cellatlar kendilerini öldürüyorlar başkalarının bedenlerine girip,

Ellerinde kıpkızıl bir gökkuşağı oluşuyor gizlice,

Ellerinde kıpkızıl damlalar halinde kan,

Heybelerinde eskiyor kendileri gibi uzun zaman,

Ben de uzaklara bakarken gördüm yakarışları,

Gördüm cellatları,maktulleri ülkelerden geçerken,

Bakışsızlığımı yaldızladım,gözlerimi kestim gözlerimden...