Gözlerimi Kapasam Her Yer Akşam

Gözlerimi kapasam her yer akşam
Gözlerimi kapasam bilmiyorum nerdeyim
Belki Londra sanki Sidibar ihtimal Velingtın
Her yerler akşamsa nerdeyim bilmiyorum
Sanki Rio ihtimal Kiev belki Madagaskar
Ana avrat dalgalara söven bir şilepteyim
Çin Tayvan ve yurdumdan Şiliye kadar
Sırtımda ağır işçi Dünyayı taşıyorum
Altı milyar insana hamileyim
Kalbimde altı milyar can taşıyorum
20'de şarapnel ve bebek vardı kağnılarda
İneboludan Ankaraya ve Akdenize kadar
Şimdi kağnılara yenilen kamyon sürüyorum*
İçinde buğday şeker biraz tuz biraz da insan
Az dursam başım dönüyor Dünya dönüyor
Kendimde değilim çünkü senleyim
Gözlerimi kapasam nerdeyim bilmiyorum
Gözlerimi kapasam her yer akşam.

Ama on parmağınla elimden tutsan bir
Böyle uçsuz bucaksız kaybolmasam
İstanbulda olacam belki
Sanki İstanbul bende olacak
En azından nerde olduğmu bilecem
Yere insan damlayan kan gibi
Kalbimi en son burda bırakmıştım
Şimdi tekrar kalbimi bulmam gerek
Ona buna sorup belki ilk o beni bulacak
Tedavülden kalkan iki eski sevgili gibi
Birbirimizden tam sarılırken ayrılacaz
Çünkü kalbimi yanıma alamam artık
İçremde başka yer yok
Kalbim yokken bir yürek naklettim kendime
Toroslardan tokat tokat bir yürek
Gayrı gene de nerdeyim bilmiyorum
Sanki Samsuna gidiyorum
Sonra Erzurum sonra Sıvas sonra sen
Gözlerimi kapasam bilmiyorum nerdeyim
Kendimle değilim sanki senleyim
Gözlerimi kapasam her yer sen.

Şimdi o bıraktığım kalbimi sen
Sevdiğin bir kitap gibi elinde taşısan
Beni kalbimden tutsan sevecem seni
Muhtemel sen de beni seveceksin
Sen bende olacaksın ben sende olacam
En azından nerde olduğmu bilecem
Ben sende olacam sen bende olacaksın
Ölsem öleceksin yaşasam yaşayacak
Kalbimden tutsan Kıraç çalarak
En sensiz anımda seni ısıtacam
Sensizliğ en sen yerinden ısıracam
Istırap ısırganlar gibi beni ısıracak
Sen bende yaşayacaksın ben sende ölecem
En azından nerde olduğmu bilecem.

Gözlerimi kapasam her yer akşam
Belki Bakü sanki Marsilya ihtimal Maldiv
Virjinya tükürüp Bir Bitlis sarıyorum
Gözlerimi kapasam bilmiyorum nerdeyim
Sanki Sicilya ihtimal Krakov belki İzmir
Ellerim pamuk pamuk kanıyor Iğdırda
Analardan her hangi bir ana saçları kesik
İzmitte deprem ölen oğlunu anıyor
Beni oğlu sanıyor gözleri iyice miyop
Ellerim pirinç pirinç Meriç boyunda
Ve her hangi bir sınırda nöbetlerken
Şimdi sen kalbimden tutsan beni
Uzun uzun ağır ve kalın beni düşünsen
Çünkü senle değilim sevdanlayım
Gözlerimi kapasam sevdan her yer.

Şimdi sen beni kalbimden tutsan
Senle değilim sevdanlayım çünkü
Hem senle hem sevdanla olamıyorum
Aynı anda olamıyorum ölemiyorum
Beni kalbimden tut bilmiyorum nerdeyim
Belki Hatay sanki Hamburg ihtimal Bişkek
Yorulmuşum terimi kömürle siliyorum
Beni kalbimden tut bilmiyorum nerdeyim
Sanki Lizbon ihtimal Pekin belki Bağdat
Yazgıma kefen sarmışlar ölüyorum
Gözlerimi kapasam nerdeyim bilmiyorum
Ama kalbimle değilim çünkü sensizim
Senle değilim çünkü sevdanlayım
Sırtımda Dünyayı taşıyorum artı seni
Kalbimde altı milyar can artı sen
Ama senle değilim bilmem nerdeyim
Gözlerimi kapasam şimdi akşam
Gözlerimi kapasam her yer ben.

* Fransız gazeteci Bay Buyyon iletilen görev nedeniyle, İnebolu- Ankara yolunu kendisine M. Kemal tarafından gönderilen kişi eşliğinde gidiyordu. Birden yan tarafında giden taşıtın adını sordu. Eşlik eden adam: 'Kağnı' dedi. Bay Buyyon ne işe yaradığını ve böyle yüzlercesinin başında erkek dahi bulunmadan kadınlı bebeli nereye gittiğini sordu. Adam: 'Aslında günlük yük taşımacılığında kullanılan bir araçtır ama şimdi Ankara'ya cephane taşıyorlar, erkeklerin çoğu da cephede olduğundan bu iş kadınlarımıza düştü. Hatta bazısı çocuklarını yolda doğurdu. biz bu yola Hürriyet Yolu diyoruz. Savaşı da böyle kazanacağız' diye yanıtladı. Bay Buyyon: ' Ha güldürmeyin beni, çok zor bir iş. Karşınızdakilerin uçağı var, kamyonu var. Dostum bana kızmayın ama kağnı kamyonu yenemez.' dedi. Adam sessiz kaldı.
Sonrası herkesçe bilinir ama şu bilinmeyebilir ki Mudanya Barış Antlaşması'ndan sonra gazetesinde Bay Buyyon günlük yazısını şöyle noktalar: ' Şaşılacak şey Türkler savaşı kazandı ve itiraf etmeliyim ki kağnı kamyonu yendi.'