İnancı yaralı bir köylü çaresizliğiyle yaşamının hasat zamanını verimsiz geçiren babamın çocukken hayranı olduğum sıkılmış nasırlı yumruğunun yorgunluğunu öperken alnımda ağırlaşan hayat çizgilerinin arasında eksik kalan çocukluğumu saran ellerin, annemin ben çocukken ördüğü yün kazaktan sonra bedenimi ısıtan tek sıcağımdır...
Güldüğünde, rengini hiç tarif edemediğim o bayram sabahlarını yeniden yaşatan
Tadı ömrümden hiç gitmeyecek olan o bakışların, rengi yoksulluktan belli olmayan gözlerimde buz tutan kederi buharlaştıran tek sıcağımdır...
Ellerimden tut.!
Gözlerimden sev beni...
Kayıt Tarihi : 6.1.2015 19:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!