Gözlerimden Sensizlik Damlıyor

Güneşime cam kırıkları batmış
Gündüzüm kanıyor
Ateşler içinde gecem,
Yıldızlar avuçlarımda yanıyor
Ve gözlerimden sensizlik damlıyor.

Sensizlik!
Bir bahar sabahı kışa uyanmak
Kar’a teslim bir şehir tutsaklığıyla
Baldırı çıplak yalnızlığın koynunda ürpermek
Yüreği üşümek
Sonra sımsıkı sarılmak acının bedenine
Ve kaybolmak kendi eşkâlinde

Sensizlik!
Gün geceye nöbeti devrederken
Her hangi bir uçurum kıyısında
En güzel düşlerini
Bir sigara dumanında savurmak
Sonra ellerini kavuşturup biri birine
Sefil bakışlarını mıhlamak bir boşluğa
Asılı kalmak hüznün yakasında boylu boyunca
Ve ölümün sivilceli yanağına dokunmak

S.U.
28.02.2010