Gözlerimden Dinle Şiiri - Osman Deniz

Yaşlı gözlerimden dinle bu aşkı sen
Yüreğime sonsuz gelişini ve sonsuz
geç kalışını ömrün
Yokluğuma bir el uzandı ya senden
İnsan kokulu o yüreğinden
Ölümün gölgesini taşırken ellerim
Ardına ölümün ellerimi gizledim

Gördükten sonra seni gözlerimde
atıyor nabzım
Bir ben çıkardın benden kalmadı bende
eski kendimden
Ve şimdi beni arıyor damarlarımda
katran kanım
Kendimden arta kalan külümde bin
kıvılcım

Alev alıyor artık söz sızınca dudaktan
Sükût tütüyor dudaklarımdan
Zaman hızla çürüyor katlanıyor
kendi içine
Tırnağını geçirmiş gölgeme
Toprağın yarası mezar kanıyor
gölgemde durmadan
Yorulmaz bilirim toprak ölümden
Ki uğramaz mezarlıklara ölüm
Gülümser aynalarda her yüze
kendi yüzünden
Gün gelir sığmaz olur gövdeye
Sükûta kımıldanır son bir defa dudaklar
Yaşlı gözlerimden dinle son bir defa
bu aşkı sen