Huzur veriyor varlığın varlığıma
Adını duymak bile yetiyor yetiyorda
Sesim kısılıyor bir anda
Sesleniyorum sana sesleniyorum duysana
Olur olmaz yerde doğan güneşsin
Söylüyorum işte duysunlar
Gözlerimdeki ışığ'ın sahibisin
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiirdeki bir satır cümle aklıma onu getirdi. Karanlıkta kaldığımda gözlerindeki ışıkla geleceğini söylemişti, yıllar önce. Ben karanlıkta, çok karanlıkta kaldım. Bir çocuğun pazarda annesini kaybetmesindeki korkunç his gibi bir hisle kayboldum. Beni annem de küçükken kaybetmişti, yolu biliyordum güya. Bana düzenli aşı yaptırıyordu, kanımda mikrop çıkmıştı. Yokuşu çıkıp aşı olduğum yere vardım. Ama annem ne bilsin, beni başka yerlerde arıyormuş, orada bulamayınca ağlamaya başladım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta