**Gözlerimdeki Hayıflar Şiiri - Orhan Ateş

Yarım sevdalara gün mü? doğdu ayazda
Yıkılası dağlar umutsuzluk mu? oldu bana
Derin vadiler kefen mi? giydi bu mevsimde
Neler oluyor
Sevgiye neden ışıldamıyor zaman
Ben olayım sevdasına ulaşamayana yoldaş
Ben olayım mazlumun gözlerindeki yaş
Kalmasın yollar yolcusuz
Parçalamasın yüreğini gün görmemiş analar

Benim şarkımı beyaz güvercinler götürür her yüreğe
Uğurla beni anam, kalkan son trene
Bu gurbetlik başka gurbetlik
Güneşle gideceğim
Doğumundan batımına kadar
Sileceğim güneşin gerisinde kalan her namahremi

Tımarhanelik duygular doldu yüreğime anam
Gözyaşı görmeye tahammülüm kalmadı artık
Bir valiz hazırla bana
Babamdan bana kalan
Sendede var olan umutları koy içine
Götüreceğim Ağrıdan Edirne’ye
Savuracağım rüzgârların gittiği her yere

Benim gözlerimde neden ışıldamıyor zaman
Uğurla beni anam
Mazinin seylâplarına gidiyorum
Yanmış bir köydür yüreğimde
Ağlayan bir çocuk var gözlerimde
Uçurmalıyım kanadı kırılmış her beyaz güvercini
Van gölünden almışım gözlerimin rengini
Muş ovasında serpilmişim güneşin altında
Karsta duymuşum yoksulluğun kışa mahkûmiyetini

Sustur beni
Sustur anam
Neden böyle deli çarpar yüreğim
Neden yoksulluğa mahkûm edildik
Daha düne kadar
Ölmedik mi? Ulubatlılar gibi bayrak altında
Düşler kurmadık mı? hiç sütçü imamlar gibi
Neden sevdamızı duymaz Mem’ler
Neden hiç ağlamaz yârimiz Zin gibi

Eyvah!
Bu çarpık düzene çark mı? oldu bu millet
Ezdiler mi? Büyülü sevdalarını
Yıktılar mı? Köprülerini
Yoksul mu? bıraktılar seni, Süphanda Nemrutta

Ah anam
Bir bilsen sevdamı bu yürekte
Nasıl ateşten bir gömlek bu sırtımda
Kalk anam
Kalk doğrul hasta yatağında
Bak güneş doğuyor ışıl ışıl
Beyaz güvercinler gelmiş götürüyor beni

Hakkını helal et anam
Ağlama güzel anam
İnan döneceğim bir gün sana
Bir elimde kalem, diğerinde zeytin dalıyla
Gün doğuşlarında bekle beni
Nemrutta, Ağrıda,
Ağlayan insanların arasında…