Gözlerimde Yer Yoktu Şiiri - Muammer Erkul

Biliyorum bunu
Ve biliyorum, yıllardır beni gözlediğini; tuzlu suyun ardından bakan bir yosun gibi...
Biliyorum; bildiklerimi “bilmediğimi” zannettiğini!

Senden başka da sen yok ki!
Ama, yine de her zaman birşeyler var gülümsemeye değen..
Değil mi?
Sadece, “görmeyi seçmek” zor geliyor bize bazen!

Omuzum, elbette müsait...
Olan ne kadar çok şey de olsa, güvenebilirsin bana;
Gözyaşlarını bile duyacak kadar sessiz kalabilirim...

İlk veya son defa, farketmez...
Ağlayabilirsin, ilk veya son defa. Ağlayabilirsin hıçkıra hıçkıra ve sarsıla sarsıla. Ağlayabilirsin, sıkıldığımı düşünmeden...
Utanma; gözlerimi kapayabilirim!
Ve gözlerim kapalı kalabilirim sırılsıklam oluncaya kadar!

Hadi, bil artık sen de;
Senden başka sen yok ki...
Yine de her zaman birşeyler var gülümsemeye değen...
Ama bazen “görmeyi seçmek” zor geliyor bize. Değil mi? ..

Hatırla;
Sen varken de “titriyordu” güneş, suya düşerken! ..
Hatırla;
Soğuk değildi, ama sen de titriyordun.

Değişmeyen şey “yıldızımız” mı ne! ..
Gözlerin parlıyor mu yine, ona bakarken; benim gözlerim gibi?
Yoksa sen, denizler ötesinde, kendi “kara”larında mısın? .

Gözlerinden düşürüp, bana bir yıldız bıraktın;
Gözlerimde taşıyayım diye...
Affet... Olmadı...
Yapamadım.
Gözlerimde hiçbir zaman yıldızına yer olamadı;
Gözlerimde sen vardın!

Biliyorum, yıllardır beni gözlediğini, tuzlu suyun ardından bakan bir yosun gibi...
Biliyorum; bildiklerimi de bilmediğimi zannettiğini.
Biliyorum; senden başka da sen yok...
Ama yine de biliyorum; her zaman bir şeyler var gülümsemeye değen...

Değil mi? ..