Uyandığım sen olsan belki rüzgâr, kırmazdı dallarımı
Ağaçlar, ağlamazdı penceremin önünde dökülmezdi gözlerim
Böyle çatlak ve dağılmış bakışlara esir tutmazdı beni.
Gökyüzü dağılıyor, sanki bir sarhoşun yüreği kırık
Ve kimsesizliğe içinden sayıyor bütün gelmişi, geçmişi
Döküyor penceremin önüne, döküyor ulan!
Döktüğü, sanki benim yüreğimdi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var