Gözlerimde Yaş Ondan Yoktu

Uyandığım sen olsan belki rüzgâr, kırmazdı dallarımı
Ağaçlar, ağlamazdı penceremin önünde dökülmezdi gözlerim
Böyle çatlak ve dağılmış bakışlara esir tutmazdı beni.
Gökyüzü dağılıyor, sanki bir sarhoşun yüreği kırık
Ve kimsesizliğe içinden sayıyor bütün gelmişi, geçmişi
Döküyor penceremin önüne, döküyor ulan!
Döktüğü, sanki benim yüreğimdi.
Ne tuhaf
Her şey tamamken, yağmur gibi boşalmayacak bir bulutun
Bakışa dizilmiş onca neden ve bu şerefsiz duvarların soluşu
Bu mezar kokusu odanın, ağaçların isyanı, rüzgârın feryadı
Eksikti bir şey dolmayan gözlerimde, anladım ki ben
Avutamıyorum içimde, tutamıyorum sensizliği
Gözlerimde yaş ondan yoktu.

Kırk yılın hatırı gibi tek bir anı saran gözlerimde, tek bir kareyi
Ve kalanı sonsuz bir yolun başında kapıyı çarpan
Mahşerime gidişin heybesini omuzlamış kaderden silinmeye
Mezarıma yürüyorum, gökyüzü bozulmuşsa bana ne
Ölüyorum ben, eriyorum! Dökülen gözlerim olsa tek
Seni bırakmak geride çok zoruna gidiyor
Bedensiz bir yüreğin;
Açıyorum defterini, varını, yokunu
Yazılmamış ve silinen
Bir kaç damla şuh dolu anlara akmış, gözyaşımın
Mürekkebini basıyorum göğsüme
Benimde ağladığım anlar olmuş, susuyorum
Ne tuhaf.

Şimdi zemheri bir karanlık dolansa köşeyi geçince
Pusuya yatmış bir eşkıya gibi ve döşeli mayınları
Tek bir parça bırakmayacak nice aç çakalı yoluma
Çıkarsa ne olur! Bana seni hatırlatacak her şeyden
Ve hiç bir şeyden, korkusu yok gözümün.
Benim içimde bir gül solmuş ve yokunda gülümün
Ölünceye kadar ıslanmak ve geberesiye
Bir uçuruma düştüğümün şahidi olacak
Çılgınlar gibi ağlasa boşalsa üstüme gök
Ne tuhaf
Her şey tamamken, yağmur gibi boşalmayacak bir bulutun
Bakışa dizilmiş onca neden ve bu şerefsiz duvarların soluşu
Bu mezar kokusu odanın, ağaçların isyanı, rüzgârın feryadı
Eksikti bir şey dolmayan gözlerimde, anladım ki ben
Avutamıyorum içimde, tutamıyorum sensizliği
Gözlerimde yaş ondan yoktu.