Gözlerimde Güneşim Yüreğimde Umutlarım V ...

Daha gözlerimden dünyaya akan güneşim, sevgim, umutlarım vardı benim..
Siyah saçlarımın uzunluğu kadar olamadı ömrüm...
Her telinde anne babamın duası, büyüsü gizliyken,
Şimdi kirliden öte, ruhu çürümüş cani bir el....
Oysa masum bebek kokum vardı benim,
Sevdam vardı benim, ruhuma sığdıramadığım,
Annemden babamdan öte değildi belki ama
Kıpırtılarıma gem vuramadığım; aşk sandığım masum, el değmemiş, sevişlerim vardı benim.
Geceler uzaktı bana, gözlerimde apaydınlık bir dünya hali,
Umutla dolu güzel günlerin cemali,
Mutlu, huzurlu yarınların, kabarık bir listesi vardı ellerimde....
Dokunabilecek kadar yakın; ruhu çalınmış bir nefesin,
İnsanlığını çoktan kaybetmiş, acınılası bir caninin, yerle bir edeceği kadar;
Yok olmuş bir geleceğim vardı.
Hiç bitmesin istediğim, saçımı okşadığın akşamlarda kaldı yüreğim anne,
Yolumu gözlediğin, yolların bir gün biteceği,
Yolun sonunun sana varamadığı, bu günü hiç düşünmemiştim anne,
Sarıp sarmalasaydın, gitme bu gün diyerek yollamasaydın,
Ben daha da doysaydım tarifsiz kokuna,
Biraz daha kanarak teslim olsaydım.... hep yanında, güvende ve sizin kalsaydım anne.! !
Gidişimin sonum olacağı gelirmiydi aklıma,
Seni, babamı, kardeşimi son kez göreceğim.....
Aşk sandığım aldatmacalı oyun uğruna,
Bilseydim çıplak ayaklarla düşermiydim yollara?
Düşermiydim bu kurtlar sofrasında bilmediğim ağlara.
Şimdi yalnızım ve sessiz bir hüsran havası süzülüyor o yandan bu yana;
Üzülmeyin desemde, ben bile ağladım kendime, çaresizliğime.
Ama unutmayın; ben emin ellere teslimim size emanet geldim, yine sizlerden teslimim.
Burada huzur, mutluluk ve sonsuzluk....
Silin gözyaşlarınızı asıl ölüm umutsuzluk.
Duyun sesimi, size gönderdiğim huzurlu sevinçlerimi
Ve hiç gitmemişim gibi en güzel, son anımla hatırlayın beni....

(Mediha Çalışkan Uzun)
(Münevverin Karabulutun Diliyle)