Gözlerim Yüzünüze Vuracak

Ve ansızın kime ait olduğu bilinmeyen bir türkü düşerdi içimize
Hoyrattık sevmelerde
Ve yürüyüşlerde yabancısıydık kolkola
Yabangülünün kollarında açardık gözlerimizi
Saatlerce susar, günlerce sevişirdik acılarımızla
Bütün sevmeler boşa gitmesin diye
Sokak çocuklarını severdik
Kimi tartılı
Kimisi yağmur gözlü çocukları atardık yüreğimizin kör kuyusuna
Ve anlamaya çalışırdık kulaklarımızdaki orkestrayı
Oysa, yabancısıydık sevmelerin
Gülmelerin
Ve de güzelim, en acısı gülmelerin
Yanıbaşımıza düşerken Seher Çiçekleri
Yabancısıydık bütün ölmelerin.
Yağmur başına yüzerdik sokaklarda
Adımlarımızı bir göç gibi çakıllara sürerek
Yürek ezerdik
Yürek yürek gezerdik bütün meyhaneleri.
Ve güneş karanlığında bütün sevmeleri biz bilirdik
Çocukların gözlerinde umardık yeşili
Oysa çınar ağaçları dökerlerdi bütün gözlerini üstümüze
Yağmur gözlü sevmeleri unutup
Biz öldürürdük çocukları güneş sofrasında.
Çiçekli elleriyle bir çingene kadın geçerdi gözlerimizden
Sanki bütün dünya avuçlarımızdaymış gibi söylerdi yaşayacaklarımızı
Ve yaşadıklarımızdan sonra yalan olduğunu -geç de olsa- anlardık.
Çok uzaklarda, bizden habersiz öldürürlerdi çocukları
Kaybolurdu yanık tenleri toprakta
Ve yalan söylemezdi elleri çocukların
Tutamazdı gözleri güneşi
Kaybolurdu saçları rüzgarda
- sadece ölü sürenleri yakalıyor gözlerimiz-.
Otururduk köşebaşlarında
Resimleri gözlerdik çocuk gözlerimizle
Bir vapur geçerdi kimi zaman şehrin tam orta yerinden
Kaptanın gözleriyle seyrederdik denizi
Eğilirdik karıncaya
Kimi zaman da ezerdik.

Kimin gözleriyle gözlüyorum fahişeleri, bilemiyorum artık
Gözlerim yüzünüze vuracak.