Gözlerim yavaş yavaş çöküyor

Gözlerim yavaş yavaş çöküyor
Uyuyamıyorum!
Bir zamanlar askıya alırdım uykularımı
Sabahı zor ederdim “Adı şiir olan yerlerde”
Bir yerlere giderdik beraberce
Gelmezdik, gelemezdik
Bodrum’da “Yasaklar Koyu” belki yok ama,
Biz yine de giderdik bir kaç dakikada
Ve bir zamanlar kendimle konuşurdum
Değişen çok şey var aslında
Şimdi öteki kendimle bile konuşamıyorum
‘İstanbul...’ derdin Bebeğim,
Hani bana aşık olduğun Galata Köprüsü
Şekeri az, demi biraz çayın soğuk köpüğü
Ve dalgayla beyazlaşan martı sesleri
Sonra adım adım Ortaköy gündüzleri
Maviyle-Yeşil sır olur dudaklarda
Yağmur bereketini sunar bağrı yaşlı toprağa
Daha nice pazarı bekler aşk dedikleri
Adı şiir olan bir yerlerdeyim
Kafiyeli-kafiyesiz...
Ben de aşk da bol kafiye de.
Bir zamanlar dizimde sallardım uykularımı
Değişen ne ki sabahlar bile aynı!
Barut kokusunu özleyen kıvılcım gibiyim
Ateş gibi yanamadan
Buzlar içinde alev alev
Donakalmak seninle
Kavramları karıyorum deste deste
Elime yine düşeş geliyor!
Saçmalıyorum...
Biliyorum...
Yazıyorum yine de adı şiir olmaya çalışanları
Seviyorum, çok...
Ve bu bana öyle yetiyor ki
Sorma gitsin! ...

(Aralık 2000)