Gözlerim Yalnızlık,gülüşüm Aşk!

Şimdi tut yüreğimden kalkıcak heyecan! Bir vakit,elemli bir hüzün, Ardından koşan gökmavisi keder, Seni sevmeye hevesli bir beden Uslanmayan yangın yeri yürek... Soluksuzca anlatılcak bir masal; Kahramanı ilk sen Sonradan yitik düşen bir ben... Gülüşlere bağlanmış mor bir tebessüm Dünleri geride bırakmış tarih kaçakçısı sözler Akıllara yer edilmiş bir çift göz... En son rüzgarı kıskandırcak bir veda... Şimdi; Elleri koynuna kenetlenmiş beyazlık. Simsiyah yarınların ardından gülümserken, Sen sadece hayaline yandığının mevsimindesin. Vazgeçmelerine sahip çıkamamış bir çocuksun... Son umudu göremeyecek kadar kör. Kendinden geçicek kadar sersem! Son sözü bile paylaşamayacak kadar; Yalnızlıkla büyümüş bir çocuksun... Bakma ardına; Git yine, Sığınılacak tek bir ben beden bırakma. Gülüşlerini yasakla, Gözlerim aklına geldikçe... Kendimi bilen sayın ben; Başlıyor artık bir heyecan kasveti... Unutulan sayısız günlerin kırk yıla nisbet hatırı. Ve şimdi sözlerimde bizlik, Gözlerim yalnızlık,gülüşüm aşk! Bakışlarım bir o kadar hasret... Etme artık! Son kez. Bir bakışımla gel..... Mısri Nuray Altay