Yola çıktığımda gözlerim görmüyordu......
Tam gözlerim açıldı derken....
Gözlerimi oydular
bende karanlıkta ki.... görüntülere renk veriyorum kendi zihnimde........
kendim boyuyorum kendim çiziyorum şekilleri.......
kimse sınırlarıma yada karanlık pencereme... bi renk katamıyor....katmaya çalışanların fırçaları siyah rengin içinde yok olurken... bazı bazı...iniltileri geliyor ki... onunda gözüme fer olacak potansiyeli yok.....sadece..karanlıkta bi girdap oluyor bazen....ama gözlerimi yutamayacak kadar sığ bi girdap....
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
:))))
Yüreğinize ve kaleminize sağlık.
Herzaman mutlu ve esen kalın.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta