Gözlerim Tanık Şiiri - Suna Aras

Zehir acısı bir dille gelmişlerdi gözleri zıkkım
Tadı alınmış bir sabah öncesi, tuzları yoktu
Damak lezzetini bulmamış ağızları, kan alışığı
Düşlerde suç taşır elbet, masum değildi düşleri
Kana ekmek doğruyorlardı göğe kimyasal artık
Aşksız, güç sevgisizliğinde bir çöldü yürekleri.

Gözlerim acınacak bir tanık, ateşti dünya üstü
Cehennem, yeraltı yalanının dünyada ki öz yüzü
Sohbetler şölenini yitireli çok oldu, ot bitmez
Topraklarda her mevsim ceset, postal izleri
Sokaklar dolusu vahşet, acılı ev içleri
“Sam” kudurmuş it gibi dolanır yeryüzünde
Salyası öldürüyor dokunduğu yerleri
Dünya ağzının içinde.

İştahla soluyor karanlığı çelik gövdesi
Hayır, bilinmez değil kurnazlığı hiç değil
İz yükle derinleşir çünkü niyet görülür
Her ülke eğik bir baş, kurulu paranoya
Öylesine doğal, sıradan, çoğaltıyor ölümü
Hangi taşı kaldırsan kirlenmiş yüzü
Dünyanın üstüne kurulu tuzak
Baştanbaşa cehennem sırat köprüsü.

Adları anıldıkça şiir incindi eyvah
Biliyorum ah güzelim estetiğe kir yakışmaz
Ama bana söyler misin ömrümden uzun kalası
Bir başın önünde başlar neden eğilir
Yeraltından çekilir mi mantığın
Kılavuza gerek var mı ey aklın güzel aynası
Kavram yitirilir mi bulanık suda, masallar
Onur kurbağa viyaklaması yılan ağzında
Korkuyorum dünya artık bu kadar.