Gözlerim Öksüz Kaldı Gittiğinde

O gün
Sabah güneşinde buğulanmış
Bir menekşenin damlaları kadar sıcak
Akıvermişti gözlerimden içeri gözlerin
Korktum bir daha hiç açmadım
Kaçmasın diye gözlerimden gözlerin
Sonra,
Sonra sen gittin
Unutulmuşluğun buzdan labirentlerinde
Yapayalnız dolaşırken bu yürek
Seni unuttuğum yalanıyla
Hayatı kandırmaya çalışırken
Bugün
Sesini duydum yeniden
Binlerce yıldır taşımaktan
Yorulmadığım Hasretin
Koca bir dağ gibi
Çöküverdi omuzlarıma
Kaç asır geçti Narçiçeğim
Öyle çok unutuldum ki senin tarafından
Öyle çok savruldum,
Öyle çok mahkum edildim ki
Asırlarca tükenmek bilmeyen sensizliğe
Önce,
Gözlerim öksüz kaldı gittiğinde
Sonra ellerim,
Ellerim senden sonra hiç ısınmadı
Gömüldükce kutupların o soğuk uykusuna
Sen gittiğinde
Bu şehirde yağmur yağıyordu
Sensizliğin ateşinde kavrulurken bedenim
Buzdan bir kale oluverdi yalnızlığım
Sonra,
Her gece o sızı ile bölündü uykularım