Yarın çiçek açacak derdi her gün.
Her gün, yağmur olup yağardı gözleri.
Güneş oldu, yıldız oldu umutları,
Unuttu sonra.
Çünkü hepsi gökteydi.
Maviyi unuttu, yeşili, kırmızıyı, beyazı…
Yapayalnız bir karanlıktı şimdi yolu.
Gitmek bilmiyordu kayıp gölgelerin,
Karanlık tortusu
Açtı yüreğini uçurumdan atarak
Sessizce vadilere bıraktı gündüzleri.
Gözlerim nerede anne?
Gözlerim nerede dedi her uyanışla.
Koptu, lavlar fışkırdı göğsünden.
Çıkarıp verecekti annesi,
Elinde olsaydı kendi gözlerini.
Güneş nedir dedi küçük kız,
Krakatoa patladı.
Yaprak nedir, toprak nedir dedi,
Püskürdü Vezüv, Etna, Fujiyama.
Kızgın bulutlar indi, toz duman.
Ta ortasından, yakıp kavruldu ana yüreği.
Artık saniyelerdi beklentisi.
Uzak bir ülkeden gelmiş gibi.
Şimdi yine açılacak bantlar,
Umutlar tepe takla.
Bir kadın gördü bantlı kız, zayıf yüzlü, tükenmişti.
“Nedir bu çilem” der gibi.
Çiçekliydi üstündeki gömleği.
Lakin o hiç çiçek görmemişti ki.
Korktu önce ışığın gülüşünden, geri döndü.
Tekrar açtı sonra, usulca,
Karanlık götürmeden gözlerini
Ay kadar, güneş kadar, yıldız kadar,
Şüphe yok, şimşek çaktı ürkek gözleri.
Kayıt Tarihi : 21.11.2006 16:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gözleri ışığa açılan bir çocuğun öyküsüdür bu şiir.
Çıkarıp verecekti annesi,
Elinde olsaydı gözlerini.
Güneş nedir dedi küçük kız,
Krakatoa patladı.
Yaprak nedir, toprak nedir dedi,
Püskürdü Vezüv, Etna, Fujiyama.
Kızgın bulutlar indi, toz duman.
Ta ortasından, yakıp kavruldu ana yüreği.
duyguların arşa çıktığı bir vakit ne sıcaktır ana kucağı yüreğinize saglık güzel şiirinizi kutlarım saygı ve selamlarımla
duygu yoğunlıuğu yüksek şiirinizi beğendim.
kutlarım
Çıkarıp verecekti annesi,
Elinde olsaydı gözlerini.
Güneş nedir dedi küçük kız,
Krakatoa patladı.
Yaprak nedir, toprak nedir dedi,
Püskürdü Vezüv, Etna, Fujiyama.
Kızgın bulutlar indi, toz duman.
Ta ortasından,
yakıp kavruldu ana yüreği.
yakıp kavruldu ana yüreği.....
ACILARIN BETİMLENİŞİNİ OKURKEN İNSANIN
BOĞAZINA BİRŞEYLER DÜĞÜMLENİYOR.. :(
NE YAZACAĞINI, NE DİYECEĞİNİ ŞAŞIRIYOR
İNSAN.. İşte böylesi bir duygu kaosu içinde -
bu şiire yorum adına bir şeyler yazmak, çok ta
anlam ifade etmeyecek.. diye düşüncenin esaretine
düşüyor insan.. :( .. Zira, şiirin hüznü ve ironisiyle
bütünleşme yetiyor insana.. / BU DUYGU FIRTINASI
İÇİN, DÜŞÜNDÜREN DİZELERİNİZ İÇİN TEŞEKKÜR
LER SUNA HANIM./ slm ve sygı ile./ n.a./
TÜM YORUMLAR (19)