Gözlerim Kurumuyor Şiiri - Emine Sönmez

GÖLERİM KURUMUYOR

Yanardağ söndü artık, alevler püskürtmüyor,
Çağlayıp aktığın yol, bil ki yosun tutmuyor,
Yılların hatırası bizleri avutmuyor,

Sensiz, susuz çöldeyim, Kerbela'dan beterim,
Senden kalan hatıra, kurumayan gözlerim.

Bir volkandı gözlerin, alev alev yanardın,
Yaktığın ateşinle, bütün dünyamı sardın,
Tarihlerle dost olan, sen ne güzel insandın.

Sen gittin bir meçhüle, ben şimdi derbeder im,
Senden kalan hatıra, kurumayan gözlerim.

Gönlüm hazana döndü, yeşermiyor yapraklar,
Bizi yalnız bıraktın, aldı seni topraklar,
Seni alan o ecel, bizleri de kucaklar,

Gittiğin yer de bizim, bir gün ben de giderim,
Senden kalan katıra, kurumayan gözlerim.

Kapattın gözlerini, küsmüş gibi dünya'ya,
Sormadın, gücün varmi, böyle acı vedaya,
Ruhun şad olsun ustad, sen kavuştun HUDA'ya.

Beni yalnız bıraktın, diyetini öderim,
Senden kalan hatıra, kurumayan gözlerim.