Gözlerim kör olur! Şiiri - Ahmet Meti

Gözlerim kör olur
Kulaklarım sağır
Kurur boğazım.
Bir damla kanım akmaz
- damarlarımdan
Susarım
Ve seni düşünürüm, öylece...

Adına hüzün dedim
-hasretliğim
Sürgünüm bu şehirde
Bir başıma, yapayalnız
Hüznüm
Sürgünlüğüm tezkeresiyle gel
Gel ummadığımda
Ya güldür
Ya da öldür
Kesin bir çizgiyle gel

Dostlarım vardı hani
Bilirsin ya
‘Yiğit ve mert
Kavgamın oğulları
Sevdamın kızları, çocuklar’
Yüreği haykıran dostlarımız
Her biri birer yıldız
Uzansam dokunacağım
Kollarım öyle dermansız
Kollarım, öyle dermansız

Bir yıldız kaydı, bak
Uçuverdi penceremizden
Kanatlarında umut vardı
-güvercinin
Bir çocuk açtı gözlerini dünyaya
Ay tutuldu
Dilek tutmanın vaktidir şimdi
Haydi çocuğum, dileğimiz
Umutla doğup
Onurla ölmek, olsun

Doğduğumda
Günler aydınlanacak
Öldüğümde de
-geceler
Doğduğumda bir sen olacaksın
-başucumda
Öldüğümde, yine sen
Ve öldüğümde
Yüreğimden başka hiç bir şey
Yaşantımı anlamayacak...

İst. 1990