Gözlerim Kapanmaz Şiiri - Gönül Yıldırım

Zifiri karanlık bir gece, gündüz aydınlığında. Yılanlar çöreklenmiş sılayla yüreğim arasına.
Ah ana! Elindeki gömleğimi yıkama.
Çünkü kokumu yollayamam sana esen rüzgarla.
Sana ancak kan kokusu ulaşır bilesin!
Ağlama ana! Ben ölmem,gözlerim kapanmaz.
Pusu kurulmuş mor sümbül açan dağlarıma, Kalleş gölgeler düşmüş vatanımın suyuna toprağına.
Ölsem de gözlerim kapanmaz,ben ölemem ana!
Dağlarıma akbabalar mı mesken kurmuş?
Keskin bakışlı şahinler başka yere mi göç etti sanırlar
Ah bilmezler mi her şahin bir aslandır şimdi.
Gömleğimi yıkama ana!
Kokumu yollayamam sana esen rüzgarla.
Utanırım söyleyemem ama sen anlarsın ana... Zeynep kız…
Beklemesin ana,dönemem…
Her damla kanım çiçek açar Gabar’da,Cudi’de.
Ah ana! Kokum yerine selamım ulaşır sılaya.
Gömleğimi yıkama ana,kokumu yollayamam sana
Kokum yerine kan kokusu ulaşır sana.
Ağlama ana! Ben ölmem, ölemem!
Gözlerim kapanmaz, kapanamaz.
Dönemem ana!