Gözlerim Göç Ederdi Şiiri - Hatice Arı

Gözlerim göç ederdi
Gözlerine,
Uyup çağrısına mavinin,
Bir martıyı üzdün işte;
Hadi, döndür geriye..

Bozkırdan yurt olur mu
Martıya?
İnat bu ya,
Çırptı kanadını bozkıra,
Yurt belledi
Sarı koyakları,
Martı,
Unuttu uçmayı;
''Ne gerek, kanada kola;
Ne gerek, maviye, yara;
Yeter ki benden
Uzak dura..''

İki damla süzülür,
Damla mavi olur,
Mavi bulut,
Bulut yağmur olur,
Düşer denize;
Tanımaz mı martıyı?
Coşar deniz,
Coşup ardı sıra koşar deniz;
Bulamaz ki martıyı;
Yıkıp bendini,
Taşar deniz;
Dağları, ovaları
Harap olmuş yuvaları,
Aşar deniz...

''Ayrılıktan önce,
Ağzım maviyle dolardı,
Ölüm geldi, dayandı
Ah, nerde kaldı,
Nerde kaldı? ''

Görünür mavi, tepelerde;
Martı kanat çırpar,
Nafile;
''Bir daha, bir daha dene! ''
Boş yere,
Gerinir,
Verinir,
Kanatlarına,
Açamaz ki onları,
''Uçamadığım kıyılara,
Bulur özürlüyüm..''
Der martı...