Gözlerim en çok seni aradı. Kalabalıkların içinde, yalnız yürüdüğüm sokaklarda, tanıdık olmayan her yüzde bir parça seni bulmaya çalıştım. Baktığım her yerde seni görmeyi umdum, ama hep boşluğa düştüm. Her geçen gün, o tanıdık bakışları arayan gözlerim biraz daha yorgunlaştı.
Sen gidince, sanki dünyadaki renkler de soldu. Artık hiçbir manzara, hiçbir yüz eskisi gibi değil. Gözlerim, seni bulamayacağını bilse de her seferinde bir umutla arıyor. Bir anlık, bir bakışlık bile olsa, seni görmeyi özlüyor. Çünkü her şey geçip gidiyor, ama o arayış bir türlü bitmiyor.
Bazen kendi kendime soruyorum: Bu arayış ne zaman sona erecek? Gözlerim, seni bulamasa bile başka bir huzur bulacak mı? Bilmediğim bir cevap bu, ama bildiğim tek şey, gözlerimin en çok seni aradığı. Belki de bu yüzden, her yerde bir parça senden bir iz, bir gölge arıyorum.
Seni bulamayacağımı bilsem de, gözlerim hâlâ seni aramaktan vazgeçmiyor.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta