Gözlerim Doluyor Şiiri - Burhanettin Akdağ

Gözlerim doluyor,
Savaşın ölümcül pençesindeki coğrafya
Sanki provasız korku filmi
Çocukların gözleri zorluyor yuvasını
Büyüklerin telaşlı koşuşmaları
Yetersiz tabii.
Çünkü,
Kolları ve kanatları yok
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Gözlerim doluyor,
Caddelerde kir karası çocuklar
Ellerinde terazi, silecek veya selpak
Yapışıyorlar mıknatıs gibi
Yetersiz tabii.
Çünkü,
Sattıklarında albeni yok
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Gözlerim doluyor,
Varoşlarda, ahırdan bozma barakalar
Kapıda bakınan, ürkek yaşlı kadınlar
Son bir umut, gelen araçlarda gözleri
Yetersiz tabii.
Çünkü,
Görecek gözler o kadar uzakta ki
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Gözlerim doluyor,
Anadoluda yiyecek dağıtan kamyonlar
Çamura bulanmış ekmekler, kavgası yaman
Yemek dağıtılıyor, kuyrukta beş kat insan
Yetersiz tabii.
Çünkü,
Öylesine çaresizler ki
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Gözlerim doluyor,
Asyada kâinatla imtihan olanlar
Umutsuz, yıkık ve bitkinler
Kamyona saldıran açlık mağduruna
Bol tekme dağıtılıyor
Yetersiz tabii.
Çünkü,
İnsanca değerleri hiç yok
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Gözlerim doluyor,
Ülkemde tantana, şamata tam tekmil
Sanki hiçbir şey yokmuşçasına
İftarlar, televoleler
Vicdanlar kararmış, pusula şaşmış
Yetersiz tabii.
Çünkü,
Adeta ölü toprağı serpilmiş
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Gözlerim doluyor,
Bir avuç duyarlı insan çırpınıp didiniyor
Üretmeye çalışıyor, yırtınıyor
Çığlıkları Arş-ı Âlada yankılanıyor
Duyması gerekenler kör, sağır
Yetersiz tabii.
Çünkü,
Sevgi tükenmiş
Merhamet dağlarda
Ağlıyorum, sessiz, için için.

Ağlıyorum. Ağlıyorum. Ağlıyorum.

(14.10.2005)