Karanlık...
Vardiyasız çalışan bir işçi gibi kızgın bu akşam
Ötüp duran penceremde burnundan soluyor.
Bir elinde sarı bir sokak lambası
Ötekinde de rüzgardan bağlaması
Çalıyor da çalıyor.
Ona marş geliyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta