Karanlık...
Vardiyasız çalışan bir işçi gibi kızgın bu akşam
Ötüp duran penceremde burnundan soluyor.
Bir elinde sarı bir sokak lambası
Ötekinde de rüzgardan bağlaması
Çalıyor da çalıyor.
Ona marş geliyor
Bana ninni..
Gözlerim devriliyor gözlerim!
Karanlık...
Hem de çok karanlık
Yokluğuna o bile bahane edilmiyor.
Çünkü
Taşıyamayacak kadar da yorgun kolları..
Gözlerim devriliyor gözlerim!
Nerdesin?
09/04/2013(03:40)
Çağlar ÇepniKayıt Tarihi : 9.4.2013 03:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!