Gözlerim ateşten kor bu gece

Gözlerim ateşten kor bu gece
Ne yana baksam yangın oluyor
Susup kısmak mı lazım kendini
Umutsuzlukların tarlasında
Bir fidan yetiştirmek mi yoksa
Bilinmezliklerle dolu acı bir kavrayıştır
Hayatı yaşayarak öğrenmek
Yada öğrenmeye mecbur bırakılmak
İstemeden küsüyorsun hayata
Yaşıyormuş gibi yapıyorsun insanlara
Sıcak sarmalanası bir beden
Sürgüne gidiyor içinde kendini götürebildiği kadar
Sürgünde aşk daha bir acı olsa da
Gerçekte yaşanandan daha gerçektir aslında
Acının izi yüreğindedir
Gerçek diye yutturulansa gözünün önündedir oysa
Göz yanılır yürek yanılmaz ki
Düşüncenin kıyılarında
Her dalga vurduğunda bir şeyleri alıp götürür dersin oysa
Alıp götüren zamandır aslında
Her dalga başka cumhuriyeti getirir
Her dalga kendini eğlendirir birazda

Of bu kaçıncı gidişim
Bu sefer bırakın beni gerçekten gideyim
Hep direkten dönüyorum
Kim koyuyorsa bu direkleri yoluma
Ayıp oluyor böyle
Ateşten kor gözlerle yaşamak
Her yangına adını yazmak
Küllerine ellerini yüzünü sürmek
Vakit geçtikçe daha bir koyuyor insana
Daha bir olgunlaşıyorum
İçimdeki çocukluğumu ürkütüyordum
Korkma geçer diyemiyordum
Geçen hep zamandı
Gerisi yalandı
Anlatıldığı kadar

Gözlerim ateşten kor bu gece
Nasıl bir yağma başlamıştı isyanda
Bu yağmurun ardında kim kalmıştı
Tutunulmuş birkaç anı
Umutlanılmış beklenmiş bir kaç yol
Belli belirsiz açan güneşti
Hatırlamak istediklerim
Hatırlamak istemediklerim
Ne yazık ki hatırım dalardı
Ben ne kadar çıkarmak istesem de boşunaydı
Küskünlüğümü unutamıyor
Ateş gibi yanıyordum…

İyide benim burada ne işim var
Dedim ya ateşten kor gözlerim bu gece
Dizilimde birkaç hece gidip geliyor içimde
Hepsinin çıktığı tek gece
Ne yazık ki bu gece
Bu sefer bırakın beni gerçekten gideyim
Niye tutmak isterlerse beni
Kime ne faydam olacaksa
Hayatın kilidini kim açar
Kim kapatırdı göremezsin
Ben bakamam ki yakarım ateş gözlerimle
İçimi de yoluma da
Bu terlemem çocukluğumdan beri ondan galiba

Bırakın beni gideyim.
Sonbaharda kuruyan yapraklar kül olmayıp
Toprak olacaklar usulca
Bir kışı da kışın tadında bırakıp eritmeyeceğim
Bir bahara zarar vermeyeceğim bundan sonra
Yaz bile ferah bir nefes alacak ben gidince.

Gözlerim ateşten kor bu gece
Gidiyorum ne?

Delinin ümidi her gecenin başı ve sonudur ancak.
Gündüz çok gerçektir ona.
Ona ben gidince iyi bakın anılarınızda.